Bloopers

In je enthousiasme kan je in de speurtocht naar het verleden van je familie ook interessante "bloopers" (mislukkingen) meemaken. We hebben twee spectaculaire voorbeelden.

Molen de Lelie

Op de familie website van de familie Quartel vond ik de volgende spannende tekst:

Ik weet niet hoe het met u gaat, maar mijn gedachten waren, hij ziet eruit als een eend (Cornelis Schelven), hij kwaakt als een eend (molenaar), hij loopt als een eend (Puttershoek), het zal dus wel een eend zijn! Een nieuwe molenaar Van Schelven gevonden in de Hoekse Waard! Het ontnuchterende antwoord van Kees Sigmond, één van onze familievorsers:

't Is jammer. Leuk geprobeerd. En het is een mooie molen!

Onderstaande "technische tekst" is ontleend aan de website van de Stichting Stichting tot behoud van molens in de gemeente Binnenmaas.

Aan de Molendijk van Puttershoek, die zijn naam ontleent het vroegere ambacht van de heren van Putten of van Pieter de eerste genaamd Pieter van Slingelandt die leefde van 1460 tot 1485. De toevoeging "hoek" kan ontleent zijn aan de ligging van de molen in de noordoostelijke hoek van de in 1439 ingedijkte polder "het Oudeland van Puttershoek" of "Pietershoek". Aan deze molendijk staat dus sinds 1836 de korenmolen "de Lelie" met aan de overzijde het fraaie poldermuseum "'t Hooft van Benthuizen" uit 1870. De vorige molen was een wipkorenmolen uit het begin van de 17e eeuw. Deze molen is in 1929 is aangekocht en in 1836 door Cornelis van Holst geheel vervangen door de huidige stenen molen en bestaat geheel uit nieuwe materialen. Aan de zuid - westzijde bevind zich een gevelsteen met opschrift: DEN EERSTEN STEEN IS GELEGD DOOR Cs VAN HOLST JUNIOR DEN 24 MEI 1836.

De molenaar woonde in het molenaarshuis en in 1841 werd de molen aan Hendrik van der Koogh uit Dortdrecht verkocht. Vervolgens was Jacob Sonneveld van 1838 tot 1850 de molenaar - huurder. Kornelis Labrijn was zijn opvolger en eigenaar en vijf jaar later verkocht deze de molen aan Teunis Verbaas. Op één van de ribben van de bovenas uit 1865 komt men zijn naam ingegoten tegen. In 1877 nam de oudste telg van Verbaas de molen over doch vier jaar later ging hij failliet. De inventaris van de molen in die periode omvatte: één paard en wagen, tuig en dekkleed, de dijk om te weiden, een heining, vier zeilen, 25 bilhamers, een slijpsteen, een takel met stropketting voor het lichten van de loper, een handboom, wiggen, waaghout, vier lampen met een oliekan, schalen met een evenaar met83 kg gewichten. Cornelis de Regt uit Colijnsplaat kocht de molen op die hij drie jaar later weer van de hand deed. In 1884 tot 1897 was Dirk Aart Berkhouwer uit Nieuwerkerk aan den IJssel de eigenaar en vanaf 1900 werd Gerrit Korporaal eigenaar en in 1915 voegde zijn schoonzoon Pieter Kalis zich op de molen. Gerrit Korporaal verbouwde de inventaris van de molen grondig. De machinekamer die in 1902 half in de molenberg was gebouwd verkreeg een stoomlocomobiel. In 1931 werd samenwerking gezocht met de graanhandel van J.Leeuwenburgh uit Mijnsheerenland en in het nabij gelegen pakhuis werd een hulpgraanmaalderij ingericht met een elektrisch aangedreven koppel stenen. Het graan dat op de molen werd gemalen was bestemd om brood te bakken voor de armen. In 1944 stierf Korporaal doordat hij bekneld raakte tussen de molen en paardenwagen. Tot 1945 is met drie koppels stenen gemalen. Eén koppel blauwe stenen voor het malen van tarwe, een 16er koppel stenen voor het malen van veevoeder en een broeksteen voor het breken van paardebonen en later mais. De zes bakkers uit Puttershoek namen vroeger het meel van de molen af in partijen van twee tot drie zakken van 50 kg. Ook de afzet van veevoeders was vrij groot. In 1948 kocht J.Leeuwenburgh de toen reeds in verval geraakte molen en verkocht de molen in 1955 voor één gulden aan de gemeente. In 1956 - 1957 heeft de gemeente de molen laten restaureren en is de kap vernieuwd, waarbij tevens de romp van zijn teerlaag is ontdaan en is vervangen door een witte kalklaag. Deze witte laag is er later weer afgezandstraald en nu staat de molen in zijn natuurlijke steenkleur. In 1987 onderging de molen wederom een restauratie. In 1992 heeft de gemeente de molen overgedaan aan de Stichting tot behoud van molens in de Gemeente Binnenmaas. De kap van de molen is afgedekt met dakleer en in de kap ligt een molenas met een lengte van 4,70 meter, draagt het nummer 1865 en is van het fabrikaat F.J Penn & Comp. uit Dortdrecht. De kap wordt met een kruihaspel op de wind gezet en bij de restauratie van 1986 - 1987 is de stalen ring op de muurplaat en de 10 gietijzeren neuten met flens vervangen door een engels kruiwerk. Ook het wiekenkruis, bestaande uit potroeden, is vervangen door gelaste roeden van 24 meter en de Oud - Hollandse ophekking is daarbij gehandhaafd. Rond de bovenas zit een bovenwiel met 70 kammen welke een bovenschijfloop aandrijft mat 33 staven. Rond het bovenwiel zit een Vlaamse vang bestaande uit vier stukken en wordt door een wipstok bediend. Rond de koningspil bevind zich een spoorwiel met 120 kammen die één steenschijfloop aandrijft met 37 staven. De overbrenging is 1 op 6,88. In de molen bevind zich nog één koppel maalstenen, een sleepluiwerk en een wanmolen.

Nieuwpoort (gemeente Liesveld)

Nieuwpoort, waar onze stamvader Vincent vandaan komt ligt aan de Belgische kust, niet ver boven de Frans-Vlaamse grens. Zoekend naar pakkende illustraties voor onze website vonden we prachtige beelden, die goed zouden passen in de sfeer.

Al doende kwamen we op uiteenlopende details. In het Vlaamse Nieuwpoort stroomt de rivier de IJzer aan de noordzijde langs Nieuwpoort. En hier zien we toch dat de vesting dwars wordt doorsneden door een waterloop. En het Vlaamse Nieuwpoort ligt niet direct aan zee. Er moet even worden gevaren voordat je daar bent. En dit prachtige vestingstadje ligt wel aan groot water. Tijd voor de kaart. En inderdaad. Naast het Vlaamse Nieuwepoort bestaat er ook een Nieuwpoort in Nederland. Ze zijn zelfs elkaars zustersteden. Pal ten zuiden van Schoonhoven, aan de Lek. Een plaatje. Het heeft niets met onze familie te maken, maar de vergissing was zo aardig dat we deze met u willen delen.  En u van harte willen aanbevelen om niet alleen het Vlaamse Nieuwpoort te bezoeken maar ook het Hollandse Nieuwpoort.

Geschiedenis Nieuwpoort (gemeente Liesveld)

Al is Nieuwpoort dan de kleinste stad van de provincie Zuid-Holland, zij heeft een roemruchte geschiedenis, die zich kan meten met die van menige grote stad. Nieuwpoort dankt haar bestaan aan de heren van Liesveld en Langerak, is omstreeks 1200 door hen gesticht en verkreeg in 1283 stadsrechten. Het oogmerk van beide heren was het hebben en dus verdedigen van een handelsplaats en een beschermingsoord tegen menselijke vijanden, maar ook tegen het -zeker in die dagen- wispelturige water. De heer van Liesveld was leenman van de Graaf van Holland en die van Langerak moest de Utrechtse bisschop als leenheer erkennen. Nieuwpoort lag daarmee dus in het grensgebied tussen Holland en Utrecht, met als gevolg dat zij vaak het strijdtoneel was van ruzies. Zo kreeg in 1402 Jan de XVI, heer van Arkel, onenigheid met de bisschop van Utrecht. De stad Nieuwpoort werd ingenomen en in brand gestoken. De bewoners van Dordrecht vernielden in 1489, na een beleg, de wallen. In 1515 staat de stad in vuur en vlam, na een beleg door de Geldersen. In het daaropvolgende jaar werd Nieuwpoort eerst door de Gelderse en daarna door de Hollandse legers ingenomen. Maar dat was nog niet genoeg; in 1524 werd de stad nog eens ingenomen en plat gebrand. ** De interesse om Nieuwpoort weer te plunderen was daarna blijkbaar over. Om de stad te kunnen herstellen werd de Koning vrijstelling van belasting verzocht. Toen na een aantal jaren de bedrijvigheid terugkeerde, vernielde een brand in 1568 meer dan 50 woningen. Vrijstelling van belasting was toen zelfs onvoldoende; er was subsidie nodig voor het opbouwen van de toegangspoort, wallen en grachten. Nieuwpoort heeft ook haar rol gespeeld in het functioneren van de oude Hollandse waterlinie. In 1673, direct na het zogeheten "rampjaar" werd op voorstel van de Prins van Oranje door de Staten van Holland verordend, dat Nieuwpoort met wallen en grachten in de bekende vestingvorm (met 6 bastions) moest worden omgeven. Tezamen met Schoonhoven moest Nieuwpoort de toegang over de rivier De Lek naar het hart van Holland verdedigen. Verder kon vanuit de vesting via een geheime sluis onder het stadhuis het achterliggende land worden geïnundeerd. Vanouds was Nieuwpoort bij de regelmatig in dit gebied voorkomende overstromingen een toevluchtsoord voor mens en dier. Van dit laatste getuigen nog de zogeheten "waterschuren". In 1973 is in overleg met en op aandringen van het provinciaal bestuur besloten de vesting Nieuwpoort volledig te herstellen naar de situatie per eind 1700. Hieraan wordt sindsdien dan ook hard gewerkt. Nieuwpoort, Schoonhoven, Brielle en Vianen zijn slechts de enige 4 van de 13 Zuid-Hollandse vestingen, die als beschermd stadsgezicht genoteerd staan

http://members.lycos.nl/liesveld/toerisme/langerak-nieuwpoort.htm